Architecturaal erfgoed met visie
Het ontwerp is van architect Abel Van Heuverswijn, een naam die in de jaren zeventig stil maar vastberaden zijn plaats opeiste in het Belgische architectuurveld. Zijn aanpak in dit project is radicaal helder: een strak orthogonaal raster, een doordachte circulatie en een brutalistisch materiaalgebruik dat tegelijk ruw en poëtisch is. De woning is opgevat als een paviljoen, laag bij de grond, met een ritme van gesloten en open gevelvlakken dat de bewoners steeds opnieuw confronteert met de tuin — niet als achtergrond, maar als volwaardig deel van het wonen.

Licht, lucht en ruimte als hoofdrolspelers
Binnen vloeien de ruimtes subtiel in elkaar over. De lineaire opbouw van het plan zorgt voor een natuurlijke overgang tussen publiek en privaat: de woonfuncties liggen aan de ene zijde van de centrale as, de slaapvertrekken aan de andere. Lichtgewicht scheidingswanden structureren zonder te verdelen, en maken aanpassing mogelijk zonder het oorspronkelijke concept geweld aan te doen. Grote glaspartijen aan oost- en zuidzijde laten het ochtend- en middaglicht diep binnenvallen, terwijl de gesloten westgevel bescherming biedt tegen oververhitting.

Wonen tussen beton en bloemen
De zithoek, met zicht op de bloementuin, ademt rust. Een open haard biedt tegengewicht aan de rationele structuur, terwijl luchtverwarming discreet haar werk doet — een systeem dat vooruitstrevend was voor zijn tijd. De keuken en eetruimte volgen logisch richting het houten terras dat zich nestelt tussen bloesemende struiken. Materialen zoals ruw beton, zwart staal en hout vormen een harmonisch palet, verweerd en versterkt door de tijd.

Tuin als verlengde van de architectuur
De tuin is geen bijkomstigheid, maar een doordacht verlengde van het grondplan. Het gazon legt zich als een tapijt langs de gevels, de paden volgen het ritme van de woning. De overgang van straat naar woning verloopt geleidelijk via een lichte kromming in de kassei-oprit, waardoor de woning zich pas onthult wanneer men het terrein betreedt. De garage is strategisch ingepland — losstaand maar niet zonder relatie tot het geheel — en biedt potentieel om het leefvolume uit te breiden richting tuin.

Een uitnodiging tot herinterpretatie
Wat hier geboden wordt, is meer dan een woning. Het is een kans om een stuk Vlaamse architectuurgeschiedenis te herinterpreteren. Wie dit huis renoveert, doet dat niet met een blanco blad, maar met respect voor een visie die bijna vijftig jaar geleden al durfde dromen van licht, lucht en ruimte — en dat vandaag meer dan ooit relevant blijft.