Modernisme op mensenmaat
De woning is opgevat als een helder lijnenspel van horizontale volumes, met witte en donkere gevelstenen die voor ritme zorgen. De gevel toont zich gesloten naar de straat, een bewuste keuze die privacy biedt en tegelijk een spanningsboog opbouwt naar de beleving binnenin. Eenmaal voorbij de voordeur opent de plattegrond zich als een waaier. De leefruimte is royaal maar niet groots, open maar geborgen — met een speelse lichtinval via doorlopende ramen net onder het plafond. Materialen zoals natuurleisteen, witgeschilderde bakstenen muren en zwart schrijnwerk typeren het interieur en benadrukken het ingetogen karakter van de woning. De centraal geplaatste haard is geen decoratief element, maar een functionele spil die de ruimte definieert.

Een logische, intieme indeling
Zoals het een echte architectenwoning betaamt, is de woning functioneel opgevat zonder in te boeten aan woonkwaliteit. De circulatie is efficiënt, met duidelijke overgangen tussen wonen, koken en slapen. De keuken is compact maar slim georganiseerd, nog steeds voorzien van originele kasten en tegels die verrassend goed bewaard zijn gebleven. Via een grote schuifpui komt het daglicht binnen in de woonkamer, terwijl het uitzicht op de besloten tuin met vijver en betonnen scheidingsmuur zorgt voor een gevoel van rust en verstilling. Buitenruimte en binnenruimte vloeien hier naadloos in elkaar over.

Architectuur met toekomstpotentieel
Deze woning is niet louter een object uit het verleden, maar biedt ook perspectief. Hoewel er energetisch werk aan de winkel is — het EPC-label F vraagt om renovatie — blijft de structuur bijzonder robuust. Dit is een pand dat vraagt om een eigentijdse interpretatie, zonder het originele karakter uit te wissen. Voor wie houdt van architectuur met ziel en geschiedenis, biedt deze woning een zeldzame kans: een stuk erfgoed om in te wonen, te restaureren en nieuw leven in te blazen.

Een discreet meesterwerk van een architect die Aalst mee vorm gaf — klaar om opnieuw ontdekt te worden.