Het oeuvre van Bontridder omvat vooral woningen die hij voor zijn kunstvrienden zoals Louis Paul Boon en Marcel Wauters heeft ontworpen. Hij was ook schrijver en visionair denker wat resulteerde in tal van essays over de rol van mens, maatschappij en hedendaagse architectuur. Zijn eigen woning (bekroond met de Eerste Vermelding van de Prijs Van de Ven editie 1960) concretiseert zijn ideaal : een moderne woning die ‘rekening houdt met de menselijke morfologie en de mens wil verlossen uit een verkeerd gebouwd universum’.

De villa in kwestie is ingeplant op een rechthoekig beboomd perceel met een klimmend reliëf van 3 meter dat speels in de interne gelaagdheid van de woning wordt geïncorporeerd. Heel dit complex is een kunstzinnig en vernuftig doordacht spel van volumes met versnijdingen, diagonale verspringingen en open structuren voor maximaal licht en zicht. De plattegrond beschrijft een onregelmatige rechthoek in U-vorm rond een centrale patio.

De ruimtes zijn opgebouwd uit witgeschilderd metselwerk met metalen raamwerk onder lessenaarsdaken met lichte helling. Gelijkvloers de woon- en slaapvertrekken. De werkvertrekken vormen de bovenverdieping van de achterste vleugel deels boven de keuken en gebruikmakend van de terreinhelling. Tussen woon- en werkvertrekken bestaat een subtiele visuele relatie die de fysieke scheiding compenseert.

De inkom ish achteraan en bereikbaar via een lange oprit. De hal geeft toegang tot de lager gelegen leefkamer die mooi is opengewerkt naar de patio: het hart van de woning. De leefkamer is verbonden met de keuken en met de vleugel aan de straatzijde waar zich 3 slaapkamers, een badkamer en een speelkamer bevinden.

Een discrete trap in de hal geeft toegang tot het ruime werkvertrek op de verdieping met hoger gelegen haard, grote vensterpartijen en rechtstreekse toegang tot de tuin en vandaar via een buitentrap tot de patio. Let op de hoog oprijzende schouw. Het interieur kenmerkt zich door een intiem ruimtegevoel met verrassende perspectieven en een intense betrokkenheid met de omringende tuin.

Sober maar warm materiaalgebruik: wit metselwerk, houten geknikte zolderingen, gelakte deuren, merbau en mortex vloer in contrasterende tinten. Het concept verzoent perfect zuivere esthetiek met beredeneerde functionaliteit (veel inbouwkasten en werktafels). Het modernisme houdt niet van nodeloze afleiding vandaar de hang naar een immer cleane look. De prachtige zwart marmeren haard in het werkvertrek vormt een sculpturaal-grafisch accent. De compacte keuken met ontbijthoek en berging is betegeld met turkooisblauw glasmozaïek in kleurrijk contrast met de citroengeel gelakte inbouwmeubels. Hetzelfde geldt voor de badkamer.

De eigen woning van Albert Bontridder is het resultaat van 2 bouwfasen. In 1971 werd de bovenverdieping volledig naar ontwerp op intelligente wijze uitgebouwd boven de inkom en de leefkamer volkomen in harmonie met het bestaande volume. Hiervoor werd de oorspronkelijk verdiepte inkom met een luifel een kwartslag gedraaid in het vlak van de zijgevel. Aan de inkomhal is een bescheiden trappenhuis toegevoegd.

Geniaal concept van een ontroerende schoonheid. Mix van grensverleggende kunst, sobere esthetiek en functionaliteit. Elke ruimte is een beeld op zich. Welcome tot the sixties in deze parel van het Belgische modernisme.