Een intelligent spel van volumes en ritmes
De woning is opgebouwd rond een spel van in- en uitspringende volumes, schuin geplaatste gevels en verspringende niveaus die telkens verrassende perspectieven en lichtinval creëren. In het hart van de woning vinden we een centrale vide, een ‘luchtige as’ die de woning verticaal verbindt en tegelijk zorgt voor een intense relatie tussen de leefruimtes en de bovenverdieping. Zichtlijnen kruisen elkaar in de lengte, breedte én hoogte, wat de woning een uitgesproken dynamiek geeft. Tegelijk straalt ze rust uit, mede dankzij de robuuste en warme materialen: rode baksteen, zichtbeton, zwart schrijnwerk en houten accenten.

Woonkwaliteit op mensenmaat
De woning beschikt over vier volwaardige slaapkamers en twee badkamers, verdeeld over verschillende niveaus. Op het gelijkvloers bevindt zich de master suite met eigen badkamer en dressing, slim afgescheiden van de rest van de woning. De overige drie slaapkamers bevinden zich op de verdieping, waar ook een tweede badkamer, apart toilet en een speelse ‘speelruimte’ onder het schuine dak voorzien zijn. De open leefruimte met eetplaats, verzonken zithoek en houtkachel vormt het kloppend hart van het huis, omgeven door glaspartijen die uitkijken op het groen. Een bureauhoek, keuken, berging en wasplaats maken het gelijkvloers compleet.

Architectuur in dialoog met het landschap
Vanuit elke ruimte is er contact met de omliggende tuin, die niet zomaar een buitenruimte is, maar integraal deel uitmaakt van het woonconcept. De woning werd bewust diagonaal op het perceel ingeplant, waardoor het zicht zich opent naar de tuin en het achterliggende landschap. De aanwezigheid van volwassen bomen – waaronder een imposante sequoia – versterkt het gevoel van beschutting en verbondenheid met de natuur. De overgang tussen binnen en buiten is nergens abrupt; overal vloeien de lijnen en materialen op natuurlijke wijze in elkaar over.

Tijdloos erfgoed uit een experimentele periode
Deze woning is exemplarisch voor een generatie architecten die experiment koppelden aan bewoonbaarheid. Jozef Van den Broeck en Paul De Roo maakten deel uit van een bredere stroming binnen de Vlaamse architectuur waarin de woonkwaliteit, materialiteit en sociale context primeerden boven esthetische vormtrucjes. Hun benadering is voelbaar in elk detail: van het slimme daglichtgebruik tot de hoekige raampartijen en de sculpturale schikking van bakstenen volumes.

Een zeldzaam bewaard gebleven voorbeeld van Belgische woningbouw uit de jaren ’70 – voor wie op zoek is naar een woning met ziel, structuur en een diepgeworteld respect voor haar omgeving.

---